هر گلی نو که در جهان آید ما به عشقش هزار دستانیم

هر گلی نو که در جهان آید ما به عشقش هزار دستانیم

همه بر سر زبانند و تو، در میانی جانی

غُلام دولتِ آنم، که پای بندِ یکی‌ست . . .

به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

تو مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

ترک جان عزیز بتوان گفت ترک یار عزیز نتوانیم