دود عود، این نوار شاید هیچ گاه نه نواهای داخلش و نه طرح جلد فراموش نشدنی اش از خاطرم پاک نشود، نام های بزرگی در جمع آوری این کاست نقش داشته اند و اثری ماندگار را بوجود آورده اند.
آهنگسازش پرویز مشکاتیان است.همراه با آواز محمدرضا شجریان، تکنوازی تار داریوش طلائی، تکنوازی کمانچه ی اصغر بهاری، تنظیم برای ارکستر کامبیز روشن روان و اجرای ارکستر سمفونیک تهران و بالاخره طرح روی جلدش اثر مرتضی خان ممیز.
اثر، موسیقی در دستگاه نوا(1) است که مملو از رنگ است؛ نارنجی و غروب آفتاب، سبز و رویش و تازگی. رنگها با فرمی که تصویرسازی از گوشی های ساز ویلون است چنان در هم آمیخته شده که طرحی زیبا را انگار از جهانی دیگر، جهانی که موسیقی کاست هم از همانجاست، می آورد. می توان آن را شاهکار خواند؛ لی آوت خیلی زیبا و ترکیب رنگهای سبز، نارنجی و آبی، همه و همه اثری را پیش چشم بیننده می گذراند که موجب لذتی آن جهانی ست.
هرگاه که موسیقی را گوش می دادم جلد نوار را جلو چشمم می گذاشتم و از آن لذت می بردم و فرم و رنگها همراه با موسیقی به جان من آرامش می داد.
یادم هست وقتی انتشارات چهارباغ کاست را چاپ مجدد کرد دلم شکست؛ این طرح زیبا دیگر چاپ نشد و دودعود طرحش را فراموش کرد.
دستگاه«نوا» سرانجام نيايش زندگي و انسان است، سرانجام آهنگ روشنايي روز كه به تاريكي و نيستي مي‌رسد؛ فقر و فنا است، نويد شبي تازه را مي‌دهد كه سرانجام تولدي است تازه و آن «شور» است – کتاب ردیف دستگاهی ایران – مجید کیانی
تست دیدگاه ها